Antoni Piotrowski 1853 – 1924

2010-10-15 – 0000-00-00

15 października otwarto w muzeum wystawę prezentującą twórczość Antoniego Piotrowskiego. Artysta związany był początkowo z warszawskim środowiskiem artystycznym, uczył się w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona i Klasie Rysunkowej. Należał do „lokatorów” pracowni w Hotelu Europejskim, którą w roku 1873 zajął wraz z dwoma innymi młodymi twórcami: Stanisławem Witkiewiczem i Józefem Chełmońskim. Pracownia na długie lata stała się ważnym miejscem w Warszawie, skupiającym wokół siebie młodych malarzy chłonących nowe myśli i nurty w sztuce polskiej, zamykające się jednym słowem – realizm. Piotrowski rok później wyjechał na dwa lata do Monachium, a po powrocie do kraju osiedlił się w Krakowie, gdzie doskonalił swój warsztat malarski pod okiem nieprzychylnego nowym prądom w sztuce Jana Matejki. Szybko doszło więc do rozstania, a Antoni Piotrowski śladem Józefa Chełmońskiego pojechał szukać szczęścia i zarobku w Paryżu. Malował tam dużo i z sukcesem, więc pełen obaw wracał po czterech latach, zmuszony zmianą sytuacji zewnętrznej, do Krakowa. Tym razem los i gotowość do pracy skłoniły go do przyjęcia roli korespondenta prasowego londyńskich i paryskich czasopism. Terenem jego działania były Bałkany. Burzliwe dzieje tego regionu uczyniły z niego korespondenta wojennego. Sprawozdania i rysunki słane do prasy nie przeszkadzały mu w pracy twórczej. Czynione w trakcie pobytu na Bałkanach studia, szkice, rysunki dotyczyły nie tylko działań wojennych, ale były zapisem kultury, obyczajowości i przyrody tego regionu. Na ich podstawie powstało wiele kompozycji batalistycznych, co sprawiło, że do dziś uważany jest niemal za narodowego malarza bułgarskiego. Malował wówczas także sceny rodzajowe, a ta tematyka zawsze była najważniejsza w jego twórczości. Koło 1900 roku artysta zniechęcony stosunkami w krakowskim środowisku artystycznym przeniósł się do Warszawy. Wciąż wiele malował, przyjął zlecenia na wykonanie fresków w pałacu łódzkiego fabrykanta, ale najważniejszą wówczas dziedziną twórczości było dla niego ilustratorstwo. Wykonał ilustracje do „Ognie i mieczem”, „Krzyżaków”, poematów Słowackiego, bajek braci Grimm, własnych utworów.
Wystawa prezentuje poprzez dzieła Antoniego Piotrowskiego wszystkie etapy jego życia i twórczości. Ukazuje jego bogatą działalność artystyczną, wielość motywów, technik, rozwiązań technicznych i formalnych. Dawno w suwalskim muzeum nie było tak różnorodnego pokazu dziewiętnastowiecznego malarza, który był jednocześnie grafikiem, rysownikiem, publicystą, sprawozdawcą prasowym, krytykiem sztuki, autorem bajek.
Na ekspozycji znalazły się prace olejne, akwarele, gwasze, rysunki ze zbiorów własnych oraz muzeów, takich jak: Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu, Muzeum Ziemi Zakwrzeńskiej w Mławie, Muzeum im. Jerzego Dunina-Borkowskiego w Krośniewicach, Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie, Muzeum Historii m. Krakowa, Muzeum Wojska i Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, Kolekcji Smólskiej oraz innych zbiorów prywatnych pozyskanych dzięki uprzejmości domów aukcyjnych Agra Art. i Desa Unicum w Warszawie. Prace dużego formatu i kameralne studia.
Wystawa daje możliwość poznania ważnego okresu w historii sztuki polskiej, rodzenia się realizmu tak ważnego nurtu w malarstwie i literaturze polskiej, przypomnienia ważnych dzieł literatury polskiej drugiej połowy XIX wieku, ale może być także okazją do poznania różnych technik malarskich i graficznych oraz kontekstów kulturalnych i cywilizacyjnych, jakim podlegał twórca tamtej epoki.
Wystawa będzie czynna do 15 stycznia 2011 roku.

Top