Wystawy czasowe:

UKRAINA przed wiekami

25 sierpnia – 5 listopada 2023 r.

Na „Ukrainie przed wiekami” wystawione są dzieła ręki ludzkiej z okresu obejmującego sześć tysiącleci – od zaskakujących urodą zabytków protocywilizacji trypolskiej i neolitycznego oręża kamiennego, przez ozdoby i broń z epoki brązu, antyczną ceramikę z Pantikapajonu, przedmioty należące niegdyś do Scytów, Sarmatów, Gotów i Połowców oraz bogactwo wytworów kultury staroruskiej, po pamiątki późnośredniowieczne i nowożytne. Ekspozycję dopełniają niemal artystyczne ilustracje z dziewiętnastowiecznych publikacji archeologicznych oraz krótkie teksty wzbogacone cytatami obficie zaczerpniętymi z dzieł dawnych autorów: Herodota, Jordanesa, Nestora i innych.

Wystawa mnogością zabytków nawiązuje do upodobań sprzed stulecia, kiedy ekspozycje dalekie były od minimalizmu. Swym niemal monochromatyzmem przywodzi na myśl wiekowe fotografie. Pokazując na sposób retro „konkrety” z przeszłości powinna dać oddech od wszechogarniającej mody na wirtualizację. Przypomina o ludziach, którzy już odeszli, ale przyczynili się do poszerzenia wiedzy o pradziejach i średniowieczu ziem nad Dniestrem i Dnieprem, współtworząc archeologię Ukrainy. Zaznajamia nas z różnorodnością i bogactwem kulturowym wielkiego – walczącego teraz z rosyjskim najazdem – sąsiada Polski, z którego obywatelami od lat spotykamy się codziennie w przestrzeni publicznej, w miejscach pracy, a coraz częściej także w życiu prywatnym.

Radosław Liwoch

Dar. Izabela Roman – kolekcja polskiej sztuki współczesnej.

Takiego pokazu w suwalskiej Resursie jeszcze nie było. Klasyka rodzimego malarstwa współczesnego i jeszcze „gorące” dzieła z drugiej dekady XXI wieku. Wśród nich wyciszona, monochromatyczna Figura Jana Lebensteina (1931–1999) z 1961 roku i emanujące energią, ekspresyjne i „dzikie” Ćwiczenia, 1981, Eugeniusza Markowskiego (1912–2007). Są melancholijne, smutne i samotne „zjawy” Stasysa Eidrigevičiusa (1949) i baśniowe sceny z grafik Ryszarda Stryjca (1932–1997). Jest malarstwo materii Bronisława Kierzkowskiego i figuratywna scena o wieloznacznym tytule Złe instynkty kontynuatora modernizmu Zbysława Maciejewskiego (1946–1999).